“Docenten en studenten doen echt hun best om elkaar te leren kennen. Zo kun je ook nog beter samenwerken tijdens projecten en gebruikmaken van ieders kwaliteiten en interesses.”

Ik wil er vooral zijn voor mijn studenten. Tijd hebben voor een praatje. Even bij ze komen zitten of zij bij mij. Het liefst was ik 100% aanspreekbaar, maar dat lukt niet altijd. Ik probeer minstens 4 van de 5 dagen gewoon tussen de studenten te zitten. Bijna letterlijk. We hebben hier wel een docentenkamer, maar die is niet heel groot. Maar zelfs als we de ruimte wel hadden, zou ik me nog niet graag afzonderen. Je vindt me door het hele gebouw heen.

Hier op de locatie in Tilburg is de sfeer heel open en leuk. Docenten en studenten doen echt hun best om elkaar te leren kennen. Zo kun je ook nog beter samenwerken tijdens projecten en gebruikmaken van ieders kwaliteiten en interesses. Wat ook erg leuk is, is ons student-docent toernooi rond de game League of Legends. Een student vertelde een keer dat hij met zijn ranking in de game bij de top 0,8% van de wereld zit. Van het een komt het ander, binnenkort gaan we spelen met 5 docenten tegen 3 studenten. We snappen er de ballen van en krijgen waarschijnlijk alle hoeken van het scherm te zien, maar we maken er graag tijd voor.

Voor de grap zeggen we wel eens “Eindhoven is groot en Tilburg is gezellig.” We bieden op beiden locaties dezelfde leeruitkomsten aan, maar hier in Tilburg zijn we wel een stuk kleiner. In Eindhoven zit je met 120 tot 150 studenten in een soort kantoortuin. Hier zijn dat er 70. In Eindhoven hebben de labs een eigen locatie, hier staan ze, om praktische redenen, midden in de werkruimtes. Dat zorgt wel voor heel open en dynamische sfeer. Dat we kleiner zijn, heeft natuurlijk zijn nadelen. Daar gaan we heel praktisch en creatief mee om. Maar er is ook een belangrijk voordeel: minder studenten betekent dat we als docenten meer aandacht aan de individuele student kunnen geven.

Met minder ruimte en middelen moeten we wat creatiever zijn. Dat betekent in de praktijk dat we vaker projectgroepen vormen met studenten van verschillende ICT-disciplines. Maar we halen er ook wel eens studenten van niet-ict-opleidingen bij. Bijvoorbeeld studenten die communicatie studeren. Dat geeft altijd mooie prikkels aan zo’n project. En we zien hier best vaak studenten binnenkomen die eerst een andere opleiding volgden, maar het daar te druk of te massaal vonden. Of die liever geen onderwijs in het Engels krijgen, want dat is bij ons allemaal in het Nederlands.

Ja, mooi hè? Ik heb nooit echt gesolliciteerd. Al heb ik natuurlijk wel de gesprekken die daarbij horen gehad. Ik heb veel verschillende ICT-opleidingen gedaan en als laatste deed ik organisational psychology. Dat vond ik toen enorm interessant. Met Windows 3.1 in de jaren 90, kreeg de pc een grafische interface. WYSWYG deed zijn intrede en ineens kreeg psychologie een rol binnen de software. Daar wilde ik meer van weten. Ik heb me altijd breed georiënteerd en al die kennis en ervaring kan ik hier kwijt. En ik heb natuurlijk veel opleidingen van dichtbij meegemaakt. Ik ben bij Fontys terecht gekomen en nooit meer weggegaan. Dat zegt wel iets.

Dat sommige studenten die door hun omgeving al waren afgeschreven, of een labeltje kregen, het toch gered hebben. Sommige mensen hebben nou eenmaal iets meer tijd, aandacht of aanmoediging nodig. Ik ben ook mentor en ik let daar erg op. Ik heb een keer anderhalf uur lang in de auto gezeten op een 60km p/u weg om met een student mee te gaan naar een stage-sollicitatie. Ik heb bijna niks gezegd, maar alleen al het feit dat ik erbij was, zorgde voor rust bij die student. Dat noemen we studentnabij onderwijs. In de praktijk betekent het dat we er voor ze zijn. Dat vinden we hier in Tilburg erg belangrijk.

Maak fouten. En kijk daar met humor en zelfrelativering op terug. Je kunt bij ons met fouten een semester halen, zolang je maar ziet wat er verkeerd ging en hoe je het beter kunt doen. Jammer genoeg zijn andere soorten onderwijs juist helemaal niet gediend van fouten. Daar gaat het er juist om er zo min mogelijk te maken. Dat merken we vooral als we studenten van die opleidingen krijgen. Daarom zeggen wij nou juist: maak die fouten hier maar, want van fouten leer je echt het meest.