“We hebben geen vastomlijnde lessen. Iedereen werkt aan eigen projecten. Alles is mogelijk en alles kan besproken worden. Dat vind ik superleuk.”

Hier vond ik een plek waar ik kan doen wat ik eigenlijk altijd al het leukst vond: mensen helpen, studenten helpen. Impact maken. Ik heb lang in het bedrijfsleven gewerkt. Toen deelde ik al graag kennis. Daar kreeg ik energie van. En die krijg ik nu elke dag.

Interessante vraag! Een onderwijsinstelling is natuurlijk geen projectbureau. Dus in het begin moest ik natuurlijk wel even wennen dat ik in mijn vakgebied niet meer met grootschalige opdrachten voor klanten bezig was. Ik merk wel dat mijn team bestaat uit mensen met passie voor het vak. Een flink aantal zat redelijk kortgeleden nog bij bedrijven. En we hebben allemaal actuele kennis. Dat zorgt ervoor dat we redelijk makkelijk en soepel verschillende soorten technologie inzetten. We ontwikkelen er het onderwijs verder mee. We zorgen dat het aanbod heel goed aansluit bij de actuele ontwikkelingen in de markt. En natuurlijk op de interesses van de student. We proberen hen te inspireren met de mogelijkheden van technologie. We moedigen ze aan om te experimenteren. En dat werkt. Ze verrassen ons regelmatig met de resultaten.

Ik zie studenten die door de opleiding heen vliegen en sommigen die er wat langer over doen om hun weg en drive te vinden. Ik herken hun zoektocht, de keuzes die ze moeten maken, uit mijn eigen verleden. Dus als ik ze daarmee kan helpen, doe ik dat graag.

Hier bij Fontys doen we veel projecten, dat sprak me erg aan. Je leert de studenten niet alleen kennis, maar vooral zelfredzaamheid. Dat is onderwijs op een veel hoger niveau. Echt op competenties. Het vraagt discipline, van de studenten en van mij. Maar de resultaten zijn ernaar. Je ziet ze bijvoorbeeld veel volwassener terugkomen van hun stages. Dat geeft veel voldoening.

Ik denk inhoudelijk met ze mee. Ik ben hun vraagbaak. Ik coach. Ik ga ze geen oplossingen voorhouden. We begeleiden ze in hun zoektocht naar hun manier om vraagstukken aan te vliegen. Bijvoorbeeld in projecten bij grote bedrijven met grote namen. Wij geven ze richtlijnen en laten ze vervolgens zelf nadenken. Als het kan help ik ze, maar ze moeten zelf met de vraag komen. En als ik het niet weet, gaan we samen op zoek naar de antwoorden.

Het hele jaar door. Als student werk je aan individuele projecten en groepsprojecten. We praten regelmatig met ze en dan geven we feedback op de ontwikkeling. Dan nemen we door hoe hij of zij ervoor staat in het semester. Alle studenten kennen hun doelen en die nemen we regelmatig door. Zo weten ze steeds hoe ze ervoor staan.

De studenten doen hun eigen planning, dus ze hebben alle invloed op de resultaten. Maar het belangrijkste is dat je de stress van de tentamens eruit haalt. Ze werken niet meer naar een piek toe. Toetsen zijn momentopnamen, ze zeggen weinig over de lange termijn. Wij zien alleen maar die lange termijn.

Dat werkt twee kanten op. Ik kom bij groepsprojecten en stages bij veel bedrijven over de vloer. Zo houd je contact met het bedrijfsleven. Maar andersom houd ik ook de connectie met mijn eigen bestaande netwerk. Want in dat netwerk zit altijd wel ergens een stageplek voor een student. Daarnaast komen er hier vaak externe deskundigen langs. Bijvoorbeeld op de woensdagmiddag. Dan zijn er presentaties van experts uit hun vak. En daar kan ik dan als docent ook bij aanhaken.